...

На среде мисла останав
во пустошот од осамености
магла прекриена ликови
образи прекршени во ноќното сивило
на утринските шетачи не им се отвара падобранот
голтаат оган и блујат смеа
лудилото лудиот го задева
коси со косата и покосува
врвови недовршени приказни
на лепешки кравји сонови.
Оди и пронајди под каменот снегулка од она време
кога допирот беше сон, а тој твое јаве

и немир, твое мало се.